اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر کاهش نشانه ها و بهبود راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی و سیستم های مغزی رفتاری افراد مبتلابه اختلال اضطراب اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر کاهش نشانه ها و بهبود راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی و سیستم های مغزی - رفتاری مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی صورت گرفت. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که درآن از پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. آزمودنی های دو گروه 20 نفر از مبتلایان با دامنه سنی 30-20 سال انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند. نمونه گیری در دسترس به کار گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون های تشخیصی اضطراب اجتماعی کانور (spin)، پرسشنامه شخصیتی گری - ویلسون (gwpq) پرسشنامه واتسون و فرند مقیاس اجتناب و آشفتگی اجتماعی و مقیاس ترس از ارزیابی منفی، پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجانی فرم بلند (cerq-p) و مصاحبه ی تشخیصی مبتنی بر adis-iv به دست آمد و به وسیله نرم افزار spss. 16 و آزمون ancova مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تفاوت معنادار میانگین های مورد مقایسه در دو گروه آزمایش و گواه بود. به این ترتیب که در اضطراب اجتماعی، سیستم های مغزی رفتاری فقط سیستم بازداری رفتاری و در بهبود راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی در راهبردهای سازگارانه در مولفه تمرکز مجدد مثبت و در راهبردهای ناسازگارانه در مولفه های ملامت خویشتن و نشخوار گری تفاوت معنادار بود؛ به عبارت دیگر گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن، نشانه های بالینی، سیستم بازداری رفتاری، راهبرد سازگارانه تمرکز مجدد مثبت، راهبرد ناسازگارانه ملامت خویشتن و نشخوار گری را در مبتلایان به sad بهبود بخشید